چگونه دیابت می تواند به پاهای شما آسیب برساند:

دیابت با دو بیماری دیگر مرتبط است که شانس قطع پا را افزایش می دهد: بیماری شریان محیطی (PAD) و نوروپاتی دیابتی.

شریان محیطی می‌تواند شریان‌هایی را که خون را به پاها و ساق پاهای شما حمل می‌ کنند تنگ کند و احتمال ابتلا به زخم‌ها (زخم‌های باز) و عفونت‌ها را افزایش دهد. هنگامی که گردش خون خوبی ندارید، همچنین می تواند باعث شود که این موارد کندتر بهبود پیدا کنند. 

نوروپاتی آسیب عصبی است. سطح بالای قند خون ناشی از دیابت می تواند به اعصاب و رگ های خونی بدن شما آسیب برساند. این شامل مواردی است که در پاها و ساق پاهای شما قرار دارند. اگر اعصاب شما آسیب دیده باشد، ممکن است درد، گرما، سرما، اشیاء نوک تیز یا سایر علائم زخم یا عفونت را احساس نکنید. اگر نوروپاتی در پاهای خود دارید، می توانید تمام روز را با سنگی در کفش خود راه بروید و متوجه آن نشوید. یعنی ممکن است بریدگی بدی داشته باشید و تا زمانی که عفونی نشود متوجه آن نشوید.

ین خطر ابتلا به عفونت جدی یا قانقاریا را افزایش می دهد که به مرگ بافت شما اشاره دارد. در برخی موارد شدید، تنها راهی که پزشکان می توانند عفونت یا قانقاریا را درمان کنند، قطع کردن یا برداشتن ناحیه آسیب دیده است.

موارد دیگر نیز می توانند قطع عضو را بیشتر کنند:

• سابقه خانوادگی قطع پا مرتبط با دیابت
• سایر اعضای خانواده مبتلا به دیابت
• زخم پا
• شکستگی پا
• زخم هایی که دیر التیام می یابند
• قارچ ناخن پا یا سایر عفونت های ناخن پا
• پینه پا
• پینه های ضخیم

اجتناب از قطع عضو:

اگر دیابت دارید، مراقبت مناسب از پاها برای کاهش خطر قطع عضو بسیار مهم است. اگر سلامتی و پاهای خود را در اولویت قرار دهید، احتمال اینکه از قطع پا اجتناب کنید، بسیار بیشتر است. اگر دیابت، فشار خون یا کلسترول بالا دارید، سعی کنید آن را تحت کنترل داشته باشید.

هر روز پاهای خود را چک کنید. به هر قسمت، حتی بین انگشتان پا نگاه کنید. به دنبال تغییراتی مانند:

•    تاول
•   برش ها
•    ترک ها
•    زخم ها
•     قرمزی
•    لکه ها یا نواحی سفید
•    پینه های ضخیم
•    رنگ های مختلف، نشانه مشکل در خون رسانی شماست
•      ناخن های فرو رفته پا
•     زگیل کف پا 
•   نقاط گرم

اگر سردتر یا گرم‌ تر از حد معمول هستند، این نیز می ‌تواند نشانه مشکلی باشد. یک پر یا جسم سبک را در امتداد پای خود بکشید تا مطمئن شوید که می توانید آن را احساس کنید.

اگر نمی توانید پای خود را چک کنید، از یکی از اعضای خانواده بخواهید که به شما کمک کند. اگر متوجه مشکلی شدید یا مطمئن نیستید که چیزی طبیعی است، با پزشک خود تماس بگیرید.

سیگار نکشید. مانند دیابت، سیگار کشیدن به رگ های خونی کوچک شما آسیب می رساند و بر جریان خون در پاهای شما تأثیر می گذارد. همچنین بهبود بدن شما را سخت تر می کند. این چیزها خطر قطع عضو را افزایش می دهد.

کمی ورزش کنید. می تواند به شما در کنترل دیابت و بهبود جریان خون در پاهای شما کمک کند.

کفش های محافظ بپوشید. آسیب به انگشتان پا یا ساق پا می تواند منجر به مشکلات جدی شود. کفش هایی وجود دارد که خطر مشکلات پای شما را کاهش می دهد. آنها باید از تمام قسمت های پاهای شما محافظت کنند.

حداقل سالی یکبار به پزشک مراجعه کنید. اگر آسیب عصبی دارید، ممکن است لازم باشد هر چند ماه یک یا دو ماه به یک پزشک پا (متخصص پا) مراجعه کنید. آنها می توانند با دارو، رژیم غذایی و ورزش به کنترل قند خون شما کمک کنند. آنها همچنین به پاها و ساق پاهای شما نگاه می کنند تا مطمئن شوند که مشکلی وجود ندارد. هر چه زودتر متوجه زخم و سایر مشکلات شوید، بهتر است.

جایگزین های قطع پا:

حتی با وجود عفونت بد یا زخمی که بهبود نمی ‌یابد، پزشک ممکن است فوراً قطع پا را پیشنهاد نکند. بسته به شرایط شما، آنها ممکن است در عوض توصیه کنند:

•     جراحی برای تمیز کردن زخم و برداشتن بافت مرده
•    آنتی بیوتیک ها     
• جراحی که جریان خون جدیدی را به پای شما می آورد 

اگر پزشکتان قطع عضو را توصیه کرد:

پزشک سعی می کند ابتدا عفونت ها یا زخم ها را با دارو درمان کند. آنها قطع عضو را توصیه نمی کنند مگر اینکه بافت پا یا ساق پای شما در حال مرگ باشد یا مرده باشد.

اگر به عمل نیاز دارید، متخصص بافت آسیب دیده روی پا یا ساق پای شما را برمی دارد و سعی می کند تا حد امکان بافت سالم را نجات دهد.

آن را به عنوان یک شکست در درمان دیابت خود تصور نکنید. به آن به عنوان راهی برای کمک به بهبود سریع ‌تر فکر کنید تا بتوانید به فعالیت‌هایی که از آن لذت می ‌برید بازگردید.

همچنین به خاطر داشته باشید که ممکن است از یک عفونت جدی خلاص شوید که می ‌تواند منجر به قطع شدن کل پای شما شود. بسیاری از افرادی که قطع پا می شوند حتی بعد از جراحی از سلامت بهتری برخوردارند.