پای دیابتی چیست؟

دیابتی ها در طول زندگی خود به دلیل زخم پا تحت تأثیر نامطلوب قرار می گیرند. یک فرد مبتلا به دیابت باید در شرایط بسیار سختی زندگی کند، مانند ناخن های فرورفته، مشکل پا که یک فرد عادی آن را تجربه کرده و در مدت کوتاهی بر آن غلبه کرده است. این زخم ها می توانند باعث زخم پای دیابتی شوند. زمانی که بیمار دیابتی علائمی مانند سوزش، از دست دادن حس، تعریق، خشکی، بی حسی یا ترک خوردن پای خود را مشاهده کرد، باید به نوروپاتی یا واسکولوپاتی مشکوک شود و قبل از ایجاد کامل زخم دیابتی با پزشک خود مشورت کند و اقدامات   احتیاطی لازم را انجام دهد.   به دلیل دیابت، اعصاب پای بیمار از بین می رود یا به طور کامل آسیب می بیند. در پای بیمار بی حسی وجود دارد که باعث از بین رفتن حس می شود و حتی زخم ها نیز احساس نمی شود. بدشکلی در پای بیماران دیابتی ایجاد می شود و این اختلالات باعث می شود که پای بیمار راحت تر آسیب ببیند. به دلیل نوروپاتی، پوست پای دیابتی خشک شده و پارگی و ترک ایجاد می شود. 

علائم پای دیابتی چیست؟

پای دیابتی بیماری است که در طول زمان ایجاد می شود. درک آن در ابتدا دشوار است زیرا در مدت زمان کوتاهی گسترش نمی یابد. بنابراین، در صورت احساس یا مشاهده علائم پای دیابتی، مشورت با   متخصص ضروری است. منظم نبودن و کنترل نشدن قند خون بیمار دیابتی به مدت طولانی باعث بدتر شدن ساختار مویرگ های پای بیمار می شود. هنگامی که انسداد و باریک شدن در این رگ ها رخ می دهد، خون کافی به ماهیچه ها نمی رود و فرد هنگام راه رفتن شروع به احساس درد در پاهای خود می کند. این پا دردها به مرور زمان افزایش می یابد و فرد مبتلا به دیابت را از راه رفتن باز می دارد. شرایط نامناسب بهداشت دیابتی نیز باعث ایجاد زخم پای دیابتی می شود. برای جلوگیری از عفونت پای دیابتی باید به نظافت آن توجه کنید.

چرا بیماری پای دیابتی رخ می دهد؟

دلایل زیادی وجود دارد که باعث ایجاد بیماری پای دیابتی می شود. بیماری های عصبی و عروقی باعث بیماری پای دیابتی می شود. دیابت کنترل نشده، سیگار کشیدن بیمار، اشتباه در انتخاب کفش، مشکلات ناخن، چاقی، بالا رفتن سن و مشکلات بهداشتی از عواملی هستند که باعث بیماری پای دیابتی می شوند.

مراقبت از پای دیابتی چگونه انجام می شود؟

پای دیابتی چیست؟ همانطور که در عنوان ذکر شد، میکروب ها وارد زخم ها و ترک های ناشی از خشکی پای بیماران دیابتی شده و به راحتی باعث عفونت جدی در کل پا می شوند. تعریق روی پای بیماران نیز به ایجاد زخم ها کمک می کند، بنابراین فرد بیمار باید مرتباً پاهای خود را با آب ولرم و صابون بشوید و سپس خشک کند. برای جلوگیری از ترک خوردن، باید کرم مرطوب‌کننده‌ای را که می ‌توانید پس از مشورت با متخصص دریافت کنید، روی پاهایتان بمالید. یکی از مهم ترین قوانینی که در مراقبت از پای دیابتی باید رعایت شود، خشک نگه داشتن انگشتان پا است.

خیس ماندن  بعد از شستن می تواند به راحتی در این ناحیه قارچ ایجاد کند. این قارچ ها باعث ایجاد زخم های شدید پای دیابتی می شوند. موضوع دیگر مراقبت از ناخن های پا است. ناخن های پای دیابتی باید به طور مرتب در سطح گوشت کوتاه شوند. ناخن ها هرگز نباید کشیده شوند. برای جلوگیری از نتایج بدی مانند رشد ناخن ها، ناخن ها را نباید از گوشت جدا کرد، باید مستقیماً کوتاه شوند. یکی از مهم ترین مسائلی است که بیماران دیابتی برای مراقبت از پا باید به آن توجه کنند.

پاها را نباید به مدت طولانی در آب نگه داشت و نباید در آب داغ شسته شود. پاها را باید با کمک یک حوله نخی خشک کرد تا جایی خیس نباشد. برای جلوگیری از سفتی مفاصل باید پاها را ماساژ داد.

انتخاب کفش در درمان پای دیابتی

بیماران پای دیابتی باید در انتخاب کفش و جوراب نهایت دقت را به خرج دهند. جوراب ها باید همیشه بدون درز، پشمی یا نخی باشند. جوراب پای دیابتی هرگز نباید خیلی بزرگ باشد. یکی دیگر از موارد مهم قوانین مراقبت از پای دیابتی تعویض هر روز جوراب است. جوراب پای دیابتی باید با مواد شوینده ای شسته شود که حاوی مواد شیمیایی زیادی نباشد و بدن را تحریک نکند. 

هنگام انتخاب کفش همیشه باید از کفش های نوک تیز، کفش پاشنه بلند و دمپایی خودداری کرد. کفش پای دیابتی مناسب با سایز پا باید ترجیح داده شود. سایز بزرگ و کوچک کفش به پا آسیب می رساند. باید از کفش های پلاستیکی خودداری کرد و کفش های ساخته شده از چرم نرم یا پارچه را خریداری کرد. علاوه بر این، کفش های دیابتی سفارشی را می توان با اندازه گیری پاهای شما ساخت.

کفی ها باید در کفش های بیماران دیابتی قرار داده شود و مرتباً با کفش های نو تعویض شوند. این روش از پای شما محافظت می کند و از آسیب دیدن آن جلوگیری می کند. به این ترتیب می توانید از تحریکات یا زخم های ناخواسته جلوگیری کنید.

بیماری پای دیابتی فقط به پای فرد مربوط نمی شود. همچنین بر روی پاها، روانشناسی، وضعیت اجتماعی و اقتصاد بیمار دیابتی تأثیر می گذارد. پابرهنه راه نرفتن روش دیگری برای محافظت است. مسافت های طولانی را با کفش های بد راه نروید. جدای از اینها، مصرف سیگار و الکل نیز باید قطع شود تا بر گردش خون تأثیر بیشتری نگذارد. 

چه چیزی برای پای دیابتی مفید است؟

قبل از هر چیز باید سعی شود سطح قند خون را به حد طبیعی رساند تا گردش خون تقویت شود. تمرینات مچ پا باید برای افزایش گردش خون انجام شود. اگر می دانید چه چیزی برای پای دیابتی مفید است، مهم ترین چیز این است که سطح خون را در سطح طبیعی نگه دارید. به این ترتیب خطر پیشرفت بیماری پای دیابتی کاهش می یابد و از درمان پای دیابتی حمایت می کند.