پیشگیری از درد:

هنگام تغییر موقعیت ، برای جلوگیری از اصطکاک و/ یا پاره شدن، از یک دستگاه بالابر یا دستگاه انتقال استفاده کنید، مطمئن شوید که ملحفه‌ها صاف و بدون چروک هستند.

در صورت امکان، بیمار را به سمت زخم فشاری نچرخانید .

از موقعیت هایی که فشار را افزایش می دهد، مانند وضعیت بیش از 30 درجه فاولر یا 90 درجه به پهلو یا نیمه نشسته خودداری کنید.

درد زخم فشاری را در مراقبت از زخم با لمس ملایم، شستن، پاک کردن تمام زخم ها و محافظت از پوست اطراف زخم به حداقل برسانید.

 مراقبت از زخم را که به بیمار انجام می دهید با هماهنگی تجویز داروهای مسکن و به گونه ای ترتیب دهید که حداقل وقفه در مراقبت از زخم تضمین شود. اولویت ها را در روند درمان تعیین کنید.

بیمار را تشویق کنید تا در طول هر روشی که باعث درد می شود، درخواست «وقفه» کند.

با پوشاندن و مرطوب نگه داشتن بستر زخم و استفاده از پانسمان های غیر چسبنده، درد زخم فشاری را کاهش دهید (توجه: اسکارهای خشک پایدار معمولاً مرطوب نمی شوند).

از پانسمان هایی استفاده کنید که ممکن است درد کم تری ایجاد کنند و/ یا نیاز به تعویض پانسمان کم تری داشته باشند (مانند هیدروکلوئیدها، هیدروژل ها، آلژینات ها، فوم های غشایی پلیمری، فوم، پانسمان های سیلیکونی نرم ) توجه: پانسمان گاز ممکن است درد بیشتری ایجاد کند. 

برای بیمار مبتلا به درد زخم فشاری، موسیقی، مدیتیشن، حواس پرتی، پیشنهادهای کلامی و تصویرسازی جهت دار (تصور چیزی) گاهی می تواند مفید باشد.

در کنترل دردهای مزمن، با استفاده از نردبان کنترل درد توصیه شده توسط سازمان جهانی بهداشت، از دوزهای منظم و مناسب مسکن استفاده کنید.

اگر بیمار نیز مایل است، برای کاهش درد، او را به تغییر موقعیت را تشویق کنید.

کاهش درد دبریدمان:

هنگام انجام هر گونه دستکاری زخم، تمیز کردن زخم، تعویض پانسمان، دبریدمان و دستکاری های مشابه، اقدامات کافی برای کنترل درد از جمله دوزهای اضافی را اعمال کنید .

داروهای موضعی را در فواصل زمانی توصیه شده استفاده کنید تا قبل از شروع درمان زخم، با پیروی از توصیه‌های سازنده، تأثیر بگذارند.

کنترل درد مزمن:

درد مزمن زخم فشاری (نوروپاتیک) را هم با یک بی حس کننده موضعی یا داروی کمکی (ضد افسردگی یا ضد صرع) و هم با تحریک عصب از طریق پوست، اعمال گرما کنترل کنید.

برای بیماران مبتلا به درد مزمن ناشی از زخم فشاری، با متخصص مشورت کنید.

به بیمار، خانواده و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی آموزش دهید.

آموزش بیماران، بستگان و مراقبان، و متخصصان مراقبت های بهداشتی در مورد علل، ارزیابی و مدیریت درد زخم فشاری مهم است. 

سطوح حمایتی در درمان زخم های فشاری:

این بخش توصیه هایی را برای سطوح حمایتی که می تواند برای بیماران مبتلا به زخم فشاری مورد استفاده قرار گیرد، مورد بحث قرار می دهد. 

سطوح نگهدارنده در صورت استفاده به تنهایی نه می توانند از زخم های فشاری پیشگیری کنند و نه آنها را التیام بخشند. سطوح نگهدارنده باید به عنوان بخشی از یک برنامه پیشگیری و درمان خاص استفاده شوند. هنگامی که زخم‌های فشاری بدتر می‌شوند یا بهبود نمی ‌یابند، متخصص مراقبت‌های بهداشتی باید سطح تکیه‌گاهی را که بیمار روی آن خوابیده است، با سطح دیگری که فشار را بهتر توزیع می‌کند یا ریزاقلیم را مطلوب ‌تر می‌کند (کنترل دما و رطوبت) در نظر بگیرد.

تعویض سطح پشتیبانی تنها یک استراتژی است که باید در نظر گرفته شود. بیمار و زخم فشاری باید دوباره ارزیابی شوند. تلاش برای جلوگیری از زخم فشاری و مراقبت موضعی زخم باید در صورت نیاز تشدید شود. افزایش قابل توجه سطح خطر در یک موقعیت خطر ممکن است نیاز به ارزیابی مجدد سریع بیمار و سطح حمایت داشته باشد.

سطوح پشتیبانی:

یک سطح حمایتی مناسب متناسب با نیاز بیمار از نظر توزیع مجدد فشار، کاهش برش، کنترل دما و رطوبت (ریزاقلیم) فراهم کنید.

در صورت وجود شرایط زیر، سطح تکیه‌گاهی را که بیمار روی آن می‌ خوابد، با سطح حمایتی که توزیع فشار بهتر، کاهش نیروی برشی و کنترل ریزاقلیم بهتر را فراهم می‌ کند، جایگزین کنید:

• اگر بیمار به سمتی غیر از سمت زخم فشاری قرار نگیرد
• اگر بیمار زخم فشاری در یک یا هر دو طرف داشته باشد (مانند ساکروم و تروکانتر)، گزینه‌های چرخش محدود می‌شود.
• اگر زخم فشاری با وجود مراقبت های جامع مناسب بهبود نیابد یا علائم بدتر شدن را نشان دهد
• اگر خطر ابتلا به زخم های دیگر وجود دارد