خطر جدی در پای بیماران دیابتی
خطرات جدی دیابتی
زخم هایی که با وجود درمان در طی 6-4 هفته بهبود نمی یابند ، در صورت عدم درمان می توانند منجر به عواقبی مانند از دست دادن پا شوند. متخصصان با تأکید بر اهمیت مراقبت از پا در بیماران دیابتی ، کنترل سطح قند ، شستن پا با آب و صابون و استفاده از کفش های نرم را توصیه می کنند.
زخم دیابتی ها:
درمان زخم های مزمن پا در بیماران دیابتی مهم است. “زخم مزمن نامی است برای تمام زخم هایی كه دیر یا به سختی بهبود می یابند یا بهبود نمی یابند. گر زخمی با وجود درمان در طی 6-4 هفته بهبود نیابد ، زخم مزمن نامیده می شود. بیماری های زمینه ای عبارتند از دیابت ، انسداد عروق ، زخم بستر. از عوامل همراه آن می توان به چاقی ، استعمال دخانیات ، اختلال وضعیت عمومی ، سن بالا ، سرطان و برخی از داروهای مورد استفاده اشاره کرد. علاوه بر این ، کفش نامناسب و تغییر شکل پا نیز وجود دارد.
حتی بثورات کم روی پا نیز بسیار مهم است!
بثورات و زخم های کوچکی که در بیماران دیابتی شروع می شود بسیار مهم است. “درمان زخم در نتیجه عفونت در ناحیه ای که به دلیل عدم تغذیه کافی بافت بهبود نمی یابد ، دشوارتر می شود. در بیماران دیابتی ، در نتیجه اختلال در اعصاب پا (نوروپاتی) ، گرفتگی عروق و ضعیف شدن سیستم دفاعی ، مشکل بهبود زخم ها افزایش می یابد. در بیماران دیابتی ، حتی یک بثورات کوچک و زخمی که شروع می شود بسیار مهم است. این نیاز به پیگیری و درمان دقیق دارد. زخم های مزمن در پا در بیشتر بیماران مبتلا به این بیماری رخ می دهد. اگر در نیمی از بیماران مبتلا به زخم های مزمن درمان کافی انجام نشود ، نتایج بد تا قطع حاصل می شود.
قند باید تحت کنترل باشد:
اقداماتی که بیماران دیابتی برای جلوگیری از تشکیل زخم مزمن باید انجام دهند
به شرح زیر است:
- آنها باید قند خود را کنترل کنند.
- از آنجا که حس محافظتی در این بیماران از بین خواهد رفت ، باید کنترل دقیق زخم روی پاهای آنها هر روز (با کمک آینه و بستگان آنها) انجام شود.
- پا باید هر روز شسته شود ، با حوله سفید خشک شود!
- هر روز ، پا باید با آب ولرم و صابون شسته شود ، با یک حوله سفید نرم خشک شود و با کرم نرم کننده مراقبت شود. اگر حوله سفید باشد ، حتی خونریزی کم نیز مشاهده می شود.
- ناخن ها باید با دقت و صاف کوتاه شوند و جوراب های نخی بدون درز باید روزانه عوض شوند.
- کفش های نرم باید پوشیده شود.
- کفش ها باید نرم ، گرد و بسته باشند و سفت نباشند. صندل، کفش پاشنه بلند ، کفش های باز و باریک نباید پوشیده شود. باید با جوراب پوشیده شود (حداقل دو کفش به طور متناوب).
- پینه و بیماری های قارچی نباید توسط خودتان درمان شوند و باید از یک متخصص کمک بگیرید.
- هرگز نباید با پای برهنه قدم زد. پا نباید با بخاری ، کیسه های آب گرم تماس پیدا کند.
راه رفتن و نشستن طولانی خوب نیست:
– هنگام نشستن به مدت طولانی ، پا باید بالا برده شود (هر دو تا سه ساعت یکبار) ، استراحت و ورزش باید به خوبی حفظ شود. (راه رفتن طولانی و نشستن طولانی مدت مناسب نیست).
– کرم های آنتی بیوتیک نباید بصورت کنترل نشده استفاده شوند. قطعاً نباید با گچ یا باند بسته شود.
درمان زخم مزمن باید در کلینیک انجام شود:
وقتی زخم در این بیماران ایجاد می شود ، باید با رویکرد چند رشته ای درمان شوند و درمان بیماران دچار زخم مزمن پیشرونده در کلینیک انجام می شود. در این بیماران دچار زخم مزمن ، اول از همه ، باید قند اصلاح می شود و سپس درمان زخم انجام شود. آنتی بیوتیک ها با توجه به نتیجه کشت شروع می شوند. در مراقبت از زخم ، درمان های اضافی مانند وکیوم تراپی و اکسیژن درمانی هایپرباریک علاوه بر پانسمان و دبریدمان روزانه اعمال می شود. ساختار عروقی بیماران باید با معاینات لازم ، مداخلات مانند USG ، CT ، آنژیوگرافی بررسی شود. اقدامات رادیولوژیک مداخله ای در این زمینه انجام می شود. زخم که سپس تحت کنترل گرفته می شود ، در صورت لزوم با گرافت بسته می شود. در طی 5 سال 75٪ خطر عود زخم وجود داشته است. بنابراین ، باید بسیار دقیق دنبال شود.
1 دیدگاه