به وضوح اتفاق میافتد وقتی شخص به دلیل نیاز به بستری یا عدم حرکت، در یک موقعیت ثابت میماند، خصوصاً اگر فرد ناتوان از ادراک درد باشد یا بیهوش است. این نوع آسیبها عمدتاً در قسمتهایی از پوست به وجود میآید که بر اثر استراحت طولانی مدت در تخت یا استفاده از صندلی چرخدار، یا حتی استفاده از گچ برای مدتها تحت فشار قرار گرفتهاند. این نوع زخمها گاهی اوقات به عنوان آسیبهای فشاری یا زخمهای پوستی نیز شناخته میشوند.
این مشکل به ویژه در میان افراد سالمند با وضعیت جسمانی ضعیف متداول است و کیفیت مراقبتهای دریافتی از فرد نیز در ایجاد یا جلوگیری از آن نقش مهمی دارد. در صورتی که فرد به طور مناسب تغییر وضعیت ندهد، یا از تغذیه و مراقبت پوستی مناسبی بهرهمند نشود، احتمال ایجاد زخم بستر افزایش مییابد. همچنین، افرادی که به بیماریهایی مانند دیابت، اختلالات گردش خون یا تغذیه نامناسب مبتلا هستند، در معرض خطر بیشتری از توسعه این نوع زخمها قرار دارند.
پیشگیری از زخم بستر میتواند با بررسی دقیق و روزانهی پوست، به ویژه در نقاط حساس و استخوانی که عرضه به فشار بیشتری هستند، انجام شود. دقت به علائم اولیه مانند قرمزی پوست میتواند کمک کند تا از تشکیل زخمها جلوگیری شود.
زخم بستر اغلب در موارد زیر رخ می دهد:
ناحیه باسن (روی دنبالچه یا باسن) پاشنه پا تیغه های شانه پشت سر پشت و پهلوی زانو
زخم بستر عمدتاً در شرایطی بوجود میآید که تأمین خون به پوست برای یک بازه زمانی از 2 تا 3 ساعت متوقف میشود. به این ترتیب، پوست ابتدا قرمز و حساس میشود و در مراحل بعدی به رنگ بنفش تغییر میکند. اگر تدابیر مراقبتی مناسبی اتخاذ نشود، پوست ممکن است آسیب ببیند و حتی ممکن است منطقه مبتلا به عفونت گرايد.
عمق زخم بستر نیز میتواند افزایش یابد، حتی تا جایی که به بافتهای عضلانی و استخوانی نیز تأثیر بگذارد. روند بهبود زخم بستر معمولاً کند است و با توجه به شدت آسیب، وضعیت عمومی سلامتی فرد و همچنین وجود بیماریهای همراه مثل دیابت، ممکن است تا چند روز، ماه یا حتی سالها طول بکشد. در برخی موارد، ممکن است نیاز به اقدامات جراحی برای تسریع در فرآیند ترمیم زخم وجود داشته باشد.
وقتی زخم بستر به وجود میآید، این مسئله ممکن است روزها، چند ماه یا حتی سالها برای رفع و ترمیم نیاز داشته باشد. یکی از عوارض جدی آن، احتمال عفونت در منطقه مبتلا است، که میتواند منجر به افزایش دمای بدن و لرزهای ناگهانی شود. زخمهای بستری که عفونی شدهاند، ممکن است زمان زیادی برای درمان نیاز داشته باشند.
علاوه بر این، اگر عفونت فرصت یابد تا در بدن گسترش یابد، میتواند عوارض جانبی مانند اشتباهات ذهنی، افزایش سریع ضربان قلب و کلیهی ضعفهای فیزیکی و عمومی را به همراه داشته باشد. در موارد شدید، عفونت میتواند منجر به مشکلات بسیار جدی و حتی مرگآور شود.
رقمدهی به نحوه تماس با متخصصان پزشکی در مورد درمان زخم بستر به یک ابعاد تازه و مناسب گام برده است. هرگاه با تاول یا زخم باز روبرو شوید، سریعاً از پزشک خود مشورت جویید. در صورت تشخیص علائم عفونت، بیفوره تماس حاصل کنید: همچون بوی نامطبوع از زخم، آزادی چرک از زخم، تغییرات رنگ به سمت قرمز و حساسیت پوست در اطراف زخم، افزایش حرارت و تورم در محل زخم و افزایش دمای بدن.
استفاده از روشهای کاهش فشار، میتواند تجربه بهتری را برای درمان زخم بستر به ارمغان آورد. تنظیم مکانیسمهای نگهداری مناسب برای نواحی تحت فشار، بهبود فرآیند بهبودی را تسهیل میکند. علاوه بر این، رعایت نکات تمیزی زخم و استفاده از پانسمانهای مخصوص با مواد ضد عفونی و ترمیمکننده، رشد سریعتر بافتهای آسیب دیده را تسهیل میکند.
تمیز کردن. اگر پوست آسیب دیده شکسته نشده است، آن را با یک پاک کننده ملایم بشویید و خشک کنید. هر بار که پانسمان را تعویض میکنید، زخمهای باز را با آب یا محلول آب نمک (سالین) تمیز کنید.
بانداژ گذاشتن. بانداژ با مرطوب نگه داشتن زخم باعث تسریع بهبودی می شود. همچنین سدی در برابر عفونت ایجاد می کند و پوست اطراف آن را خشک نگه می دارد. انتخاب باند شامل فیلم، گاز، ژل، فوم و پوشش های درمان شده است. ممکن است به ترکیبی از پانسمان نیاز داشته باشید.
استفاده از داروها نقش مهمی در تسکین درد و کنترل التهاب در درمان زخم بستر دارد. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن میتوانند در کاهش درد و التهاب موثر باشند. علاوه بر این، از داروهای موضعی ضد درد نیز میتوانید در تسکین درد در طول درمان استفاده کنید.
کارشناسان و . متخصصان کلینیک پاشنه جهت سهولت در درمان بیماران دارای زخم بستر همواره آماده ارائه خدمات درمانی در منزل این بیماران می باشند
برای اطلاعات بیشتر و مشاوره رایگان با ما تماس بگیرید.
5 دیدگاه ها