تورم، التهاب، قرمزی، گرما و درد در محل تحت عمل قرار گرفته می‌توانند از نشانه‌های زخم در محل برش جراحی باشند، ترشح چرک با بوی بد نیز از این دست نشانه‌ها هستند.

ارتباط عفونت با اندازه‌ی جراحت ناشی از جراحی

هرچه اندازه‌ی زخم بزرگتر باشد مراقبت از آن سخت‌تر بوده و هم‌چنین احتمال آلوده شدن به وسیله‌ی میکروب‌ها بیشترخواهد بود، چنانچه مشاهده می‌شود زخم‌های ایجاد شده به وسیله‌ی سوزن و جراحت‌های کوچک هیچ نگرانی از جهت ایجاد عفونت ندارند.

انواع زخم‌های جراحی

بسته به محل زخم جراحی، آلودگی و احتمال ابتلا به عفونت، این زخم‌ها در چهار دسته طبقه بندی می‌شوند.
زخم‌های تمیز که مربوط به عمل چشم، پوست و یا سیستم ‌های عروقی هستند، این زخم‌ها نشانه‌ای از التهاب و عفونت ندارند.

زخم‌های آلوده که مربوط به قرار گرفتن زخم در مجاورت مدفوع است.
زخم‌های تمیزی که خطر ابتلا به عفونت دارند آن هم به دلیل موقعیت مکانی آن‌ها ماننده، زخم‌های ایجاد شده در دستگاه تنفس و گوارش.

زخم‌های در تماس با جسم خارجی که احتمال ابتلا به عفونت آن‌ها زیاد بوده به طوری که می‌توان آن‌ها را جزء زخم‌های آلوده به حساب آورد همچون زخم‌های جراحی.

در نتیجه‌ی اطلاع از نحوه‌ی مراقبت و رسیدگی به زخم‌های عمل جراحی می‌توان از بروز عفونت جلوگیری کرده و هم‌چنین با آگاهی از چگونگی مراقبت از عفونت نیز از وخیم شدن اوضاع آن جلوگیری کرده و روند درمان آن را تسریع کرد.